یک ربع اول، آقا نادر شروع به تمرین دادن کرد. نوبت به انجام حرکات کششی شد. سنسی از جلو شروع کرد به باز کردن پای بچه ها و در واقع تمرین ۱۸۰ درجه انجام می دادیم
در مسابقات بوکس ضربات پا تو صورت امتیاز بالایی داره و برای زدن ضربات پا باید ماهیچه های بسیار کشیده و پاهای بسیار باز و قدرت مندی داشت.
سنسی یکی یکی بچه ها رو می چسبوند گوشه دیوار و پاهاشون رو باز می کرد.
خبر خوب که هنوز زنده ام و حتما خیلی هاتون می گید احتمالا دیگه باشگاه نمیرم که پست نمی زارم
نه غلطه
روز مسابقه فرا رسید. یک ربع اول همه مشغول تمرین بودند. ده گروه اومده بودند و به قدری کار ها جذاب بود که اصلا کار ما به چشم نمی آمد، بعد از تمرین، سنسی وارد تاتامی شد. همه نشستیم، هنوز یکسری از گروه های تکمیل نشده بود. سنسی شروع به صحبت کرد تا سایر گروه ها تکمیل شود.
بعد از تمام شدن صحبت های سنسی، قرعه انداختیم که چه کسی به ترتیب نمایش را اجراء کند، ما گروه پنچم شدیم، یکی یکی به وسط تاتامی می آمدند و با استرس فراوان نمایش خود را اجراء می کردند. نوبت گروه ما شد، همه چیز از یادمان رفته بود.
قرار بود مسابقات یاساکو در رده سنسی نوجوانان و خردسالان برگزار بشه و سانس ما جزء مسابقه دهندگان نبودند.
تقریبا یک هفته بچه های دو باشگاه در حال تمرین بودند. بعد از یک هفته سنسی به ما اطلاع داد که شما هم می تونید در مسابقات شرکت کنید و دو جلسه بیشتر فرصت ندارید.
گاهی اوقات که وقت آزاد داشتم با اجازه سنسی، زود تر از زمان سانس خودم به باشگاه می رفتم و با کوچک تر از خودم هم تمرین می کردم. اونشب هم زمان با شب یلدا، پس از نرمش و دویدن، سنسی وارد تاتامی شد و بچه ها رو دور خودش جمع کرد
مثل اینکه می خواست خبر مهمی به شاگردا بده،و دقیقا اینجور هم شد.
اون شب یک نفر به نام سنسی ابوالفضل که از شاگردان سنسی محمودی پور بود، به باشگاه آمده و قرار بود به جای سنسی محمودی آموزش بده، کسی که دارای قد کوتاه و مهارت فوق العاده در آکروبات بود
اون روز تمرین ما خیلی سخت بود و هر کی هم اعتراض می کرد، به خاطر اعتراضش کل باشگاه تنبیه می شد
یک ساعت اول خیلی پر هیاهو بود، به دو دسته تقسیم شدیم، سیبلی که همیشه به دیوار باشگاه وصل بود رو برداشتیم
تاتامی (۱) قسمت میانی باشگاه رو هم برداشتیم
